“Όλα καλά και περίκαλα τά ’χουμε με την πατρίδα. Με
το έθνος, την ιστορία μας, και τούς «αρχαίους ημών πρόγονοι». Μόνο που ξεχάσαμε
ένα. Πως εμείς οι νέοι με τους αρχαίους έλληνες έχουμε τόσα κοινά, όσα ο
χασαποσφαγέας με τις κορδέλες, και η μοδίστρα με τα κριάρια”.
Πικρές αλήθειες από έναν μεγάλο δάσκαλο. 17 και
πλέον αιώνες ο ελληνισμός δέχθηκε δια πυρός και σιδήρου τέτοια λοβοτομή, που η
μετάλλαξή του υπήρξε καθολική σε όλα τα επίπεδα. Η σκέψη των Ελλήνων γέννησε
νοήματα που οριοθέτησαν πολιτιστικά και συμπεριφοριστικά τους ανθρώπους σε δύο
κατηγορίες: στον ελεύθερο πολίτη, με κριτική σκέψη, ερευνητή της γνώσης με
επιστημονική μεθοδολογία, που καθορίζει τη μοίρα του, οριοθετεί τους θεούς του,
θεσπίζει νόμους στην κοινωνία του με επίκεντρο τον άνθρωπο με τα δικαιώματα και
τις υποχρεώσεις του ως ατομικότητα και ως συλλογικότητα, χωρίς ιερατεία, «εξ
αποκαλύψεως αλήθειες» και θεόπνευστα βιβλία, και στον άνθρωπο «μάζα», υπάκουο
υπήκουο του μάγου της φυλής, του φαραώ, του βασιλιά, του αυτοκράτορα, του παπά
της ενορίας, γεμάτος ενοχές, στερεότυπα, δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις, έτσι
όπως τον διαμόρφωσαν αυτοί που τον ελέγχουν , με ραγιάδικη συμπεριφορά
ποιμνίου. Γίνεται λοιπόν εύκολα αντιληπτό πως η έννοια του ελληνισμού στην
ανθρώπινη ιστορία, ξεπερνάει τα στενά όρια των Ελλήνων «το γένος» και
προσδιορίζει μία κοσμοαντίληψη με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, μια κοσμοθέαση
με δομικά στοιχεία την αμφισβήτηση, την έρευνα και τον ορθό λόγο, σε
αντιδιαστολή με την κοσμοαντίληψη που δομικό της στοιχείο είναι η πλάκα με τις
10 εντολές! Σχηματικά αν ζωγράφιζα τους δύο κόσμους θα έκανα δύο πίνακες. Στον
ελληνικό μια γυμνή γυναίκα όρθια να ατενίζει τον ουρανό με τα χέρια ορθάνοιχτα
και να συνομιλεί με τους θεούς της, με φόντο
έναν ανθισμένο αγρό μια ηλιόλουστη ημέρα, και στον άλλον, μια κυρτωμένη,
μαυροφορεμένη γυναίκα, από την κορφή ως τα νύχια, με μαντήλα στο σκυμμένο κεφάλι
και σταυρωμένα τα χέρια σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο.
Το υβρίδιο λοιπόν που δημιουργήθηκε παντρεύοντας δύο
διαμετρικά αντίθετους κόσμους, το φως με το σκότος, δημιούργησε ένα ομιχλώδες τοπίο, τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό. Η
σχιζοφρένεια αυτή είναι καταφανής στην συμπεριφορά του ευνουχισμένου πλέον Νεοέλληνα, που «ζυγόν δεν υπομένει»,
αλλά δεν αντιλαμβάνεται ότι είναι υποζύγιο αιώνες τώρα.
Στην σημερινή εποχή, και με την βοήθεια της
τεχνολογίας των πληροφοριών και της επικοινωνίας, διαπιστώνουμε ένα ρεύμα να
ανθίζει και να διατρέχει την νεοελληνική κοινωνία, από ανθρώπους που στρέφονται
στο παρελθόν, ασχολούνται με την αρχαιελληνική γραμματεία και αναζητούν την
χαμένη τους ταυτότητα. Αναφέρομαι σε όλους αυτούς (συμπεριλαμβανομένου και
εμού) που το χριστιανικό κατεστημένο τους βάφτισε νεοπαγανιστές και
δωδεκαθεϊστές. Σε αυτούς θα αναφερθώ, αυτός είναι και ο λόγος καταγραφής αυτού
του άρθρου και σε αυτούς ιδιαίτερα απευθύνομαι παρακολουθώντας πολλών την
αρθρογραφία.
Είναι άλλο να αρθρογραφείς προβάλλοντας αυτό το
ελληνικό φως μέσα από τα έργα των μεγάλων Ελλήνων φιλοσόφων και επιστημόνων,
αντιδιαστέλλοντας τα έργα και τον βίο των πατέρων της εκκλησίας και των
βυζαντινών αυτοκρατόρων, των ιστορικών στοιχείων και πηγών που καταδεικνύουν τα
αίτια που ο Έλληνας μεταλλάχτηκε σε Ρωμιό, την ιδεολογική διάσταση και απόσταση
των δύο κόσμων και άλλο να βγάζεις ένα μένος και μια χολή κατά των λαϊκών
πιστών που πρώτος θα ‘ πρεπε να αντιλαμβάνεσαι ότι είναι θύματα της ιστορίας.
Βλέπω πολλούς αντιχριστιανούς, στην προσπάθειά τους
να αποστασιοποιηθούν από τον χριστιανισμό (για πολλούς ίσως είναι και θέμα
μόδας) να παρουσιάζουν ένα χαρακτήρα πού τα δομικά του στοιχεία είναι αυτά που
δήθεν αφορίζουν αναφερόμενοι στη χριστιανική θρησκεία. Ο δογματισμός, ο
φανατισμός, η μη αποδοχή του διαφορετικού, είναι ιδιάζοντα χαρακτηριστικά των
οπαδών των μονοθεϊστικών θρησκειών. Η αρχαιοελληνική σκέψη δεν έχει θρησκείες
και πιστούς με την συμβατική έννοια των όρων. Πολλοί εξ’ αυτών μπερδεύονται
μάλλον από τον πρότερο βίο τους. Άλλοι πάλι (ανάθεμά με αν διάβασαν κανένα
βιβλίο Έλληνος φιλοσόφου) χρησιμοποιούν αρχαιοπρεπείς βαρύγδουπες εκφράσεις στην
καθημερινή τους γλώσσα, κάτι σαν το «εγέρθητω»
δηλαδή που ακούσαμε προσφάτως. Δεν αντιλαμβάνονται μάλλον ότι δημιουργούν μια
κακέκτυπη καρικατούρα αυτού που θαυμάζουν, στα όρια του γραφικού. Έχω γνωρίσει
δια ζώσης ανθρώπους που η σχέση τους με τον ελληνισμό (αυτόν που εκφράζω
παραπάνω) είναι η απομνημόνευση 2-3 αποφθεγμάτων στην αρχαιοελληνική και η
νεοελληνική εξυπνάδα του παντογνώστη.
Και αυτός πάλι ο εξοβελισμός των πάντων; Είναι άλλο
πράγμα να μην πιστεύεις στον Χριστό, και άλλο πράγμα να βιώνεις ως έθιμο την
νύχτα της Λαμπρής, με τα κεράκια να φωτίζουν τα πρόσωπα και τους ασπασμούς των
ανθρώπων. Είναι άλλο πράγμα να μην πιστεύεις στην ανάσταση και άλλο πράγμα να
αφορίζεις τη μαγειρίτσα. (Άλλωστε όλα τα έθιμα έχουν προχριστιανική προέλευση.
Η χριστιανική παράδοση αναγκάστηκε να τα αφομοιώσει αφού δεν κατάφερε να τα
καταργήσει). Είναι άλλο πράγμα να μην είσαι καθολικός και άλλο να απολαμβάνεις μια κλασική μελωδία στο εσωτερικό ενός περίτεχνου γοτθικού ναού. Είναι άλλο πράγμα να κατηγορείς
τους πνευματικούς χτιστάδες της Παναγιάς της Τήνου και άλλο πράγμα να κοροϊδεύεις τον πιστό
που σέρνεται στα σκαλοπάτια της για να βρει την υγειά του. Τα τείχη που του έκτισαν δεν γκρεμίζονται με πετροβόλημα. Μόνο αυτοκαταργούνται.
Κι αν ο σκοπός
είναι να προσθέσουμε ένα λιθαράκι στην χειραφέτηση, στην αυτογνωσία και
στον επανελληνισμό αυτού του λαού, αυτό δεν θα γίνει μέσα απο κηρύγματα μίσους.
Με το εμείς και το αυτοί δεν πάμε πουθενά. Όλοι περιχαρακώνονται στα οχυρά
τους. Στο εμείς, λοιπόν.
Και από αυτούς που αναζητούν αυτήν την χαμένη ελληνικότητα να αντιλαμβανόμαστε το αξιόλογο από το δήθεν, το αυθεντικό και ανήσυχο από αυτό που προκαλεί σύγχυση. Αυτό που γκρεμίζει τείχη, από αυτό που χτίζει τα δικά του τείχη χρησιμοποιώντας την ίδια λάσπη με διαφορετικά τούβλα.
Η τοποθέτηση του θρησκευτικού αξιακά πάνω από το εθνικό είναι μια χριστιανική αντίληψη που οδήγησε στην νεοελληνική ιστορία εκατοντάδες Έλληνες που για να επιβιώσουν εξισλαμίστηκαν, να εκδιωχθούν από την Κρήτη από το νεοσύστατο χριστιανοκρατούμενο νεοελληνικό κράτος και να τουρκέψουν. Είναι σχολή του Γενναδίου: "Είμαι χριστιανός, ως εκ τούτου δεν δύναμαι να είμαι Έλλην.Αν με ρωτήσει κανείς τι είμαι , απαντώ Χριστιανός είμαι "!!! Θεμέλιος λίθος όμως του κόσμου των Ελλήνων είναι η πλατωνική ρήση: "Μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἀπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ Πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ᾿ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι".
Είναι περιττό θαρρώ να αναφερθώ σε αυτούς που πάντρεψαν τους δύο κόσμους και δημιούργησαν τον τραγέλαφον! Απόλλων, Χριστός, Αθηνά, Παναγιά, όλα σε ένα τσουβάλι. Στο τσουβάλι του μυαλού τους! Αποστασιοποιημένοι από τον Γιαχβέ, αλλά μαζί με τον θεό του Αβραάμ! Η σχιζοφρένεια σε όλο της το μεγαλείο! Εδώ νομίζω η επιστήμη σηκώνει τα χέρια της!
Γιατί, στην θέαση του κόσμου, ή Έλληνας θα είσαι ή Εβραίος.
Και από αυτούς που αναζητούν αυτήν την χαμένη ελληνικότητα να αντιλαμβανόμαστε το αξιόλογο από το δήθεν, το αυθεντικό και ανήσυχο από αυτό που προκαλεί σύγχυση. Αυτό που γκρεμίζει τείχη, από αυτό που χτίζει τα δικά του τείχη χρησιμοποιώντας την ίδια λάσπη με διαφορετικά τούβλα.
Η τοποθέτηση του θρησκευτικού αξιακά πάνω από το εθνικό είναι μια χριστιανική αντίληψη που οδήγησε στην νεοελληνική ιστορία εκατοντάδες Έλληνες που για να επιβιώσουν εξισλαμίστηκαν, να εκδιωχθούν από την Κρήτη από το νεοσύστατο χριστιανοκρατούμενο νεοελληνικό κράτος και να τουρκέψουν. Είναι σχολή του Γενναδίου: "Είμαι χριστιανός, ως εκ τούτου δεν δύναμαι να είμαι Έλλην.Αν με ρωτήσει κανείς τι είμαι , απαντώ Χριστιανός είμαι "!!! Θεμέλιος λίθος όμως του κόσμου των Ελλήνων είναι η πλατωνική ρήση: "Μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἀπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ Πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ᾿ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι".
Είναι περιττό θαρρώ να αναφερθώ σε αυτούς που πάντρεψαν τους δύο κόσμους και δημιούργησαν τον τραγέλαφον! Απόλλων, Χριστός, Αθηνά, Παναγιά, όλα σε ένα τσουβάλι. Στο τσουβάλι του μυαλού τους! Αποστασιοποιημένοι από τον Γιαχβέ, αλλά μαζί με τον θεό του Αβραάμ! Η σχιζοφρένεια σε όλο της το μεγαλείο! Εδώ νομίζω η επιστήμη σηκώνει τα χέρια της!
Γιατί, στην θέαση του κόσμου, ή Έλληνας θα είσαι ή Εβραίος.
Φως λοιπόν, ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΦΩΣ!
