Καιρός να διεκδικήσουμε και να απαιτήσουμε πλέον τα αυτονόητα. Αυτό προϋποθέτει βέβαια ύπαρξη τεχνολογικών υποδομών, σοβαρότητα των διαχειριστών της εξουσίας, αυτογνωσία εθνικής ταυτότητας, αίσθημα χρέους και ευθύνης απέναντι σ' αυτούς που τα δημιούργησαν και σ' αυτούς που πολέμησαν γι' αυτά.
Του ΚΩΣΤΑ ΑΡΚΟΥΔΕΑ*
Οσοι λένε πως τα μοιραία γεγονότα συμβαίνουν με αξιομνημόνευτο τρόπο έχουν συνήθως δίκιο. Τη
μέρα εκείνη, στο Λονδίνο, συνέβησαν ταυτόχρονα δύο γεγονότα που εντυπωσίασαν τους πάντες. Πρώτον, ένας υπέρλαμπρος ήλιος στάθηκε στη μέση του ουρανού και η μουντή, γκρίζα πρωτεύουσα άρχισε να θυμίζει Μεσόγειο.
Δεύτερον, ώρα δωδεκάτη μεσημβρινή, η καμπάνα του Μπιγκ Μπεν σίγησε. Ολοι ένιωσαν πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Μιας και οι χτύποι του διάσημου ρολογιού συντόνιζαν τον παλμό της πόλης, υπήρξε μια άνευ προηγουμένου δυσφορία. Παρατηρήθηκαν αναίτιες καθυστερήσεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αναβολές και ακυρώσεις επαγγελματικών ραντεβού, εριστικότητα στη συμπεριφορά των εργαζομένων, αναστάτωση στο πλήθος των τουριστών. Μια ανεξήγητη νευρικότητα κατέλαβε τους οδηγούς των αυτοκινήτων, που μετατράπηκε σε διαπληκτισμούς και φιλονικίες με έτερους οδηγούς αλλά και με διερχόμενους περαστικούς, κάνοντας για λίγο το Λονδίνο να μοιάζει με τριτοκοσμική πόλη.
Οι βουλευτές διέκοψαν τη συνεδρίαση για την άνοδο στις τιμές των υγρών καυσίμων και κοίταξαν απορημένοι το Μπιγκ Μπεν απ' τα παράθυρα του Κοινοβουλίου.
Μαρμάρωσαν.
Το θέαμα ήταν αποκρουστικό. Τα ρολόγια στις τέσσερις πλευρές του επιβλητικού πύργου είχαν κάνει φτερά.
Εξαλλος ο πρωθυπουργός, απεσύρθη απ' τη συνεδρίαση κι επικοινώνησε με τον υπεύθυνο ασφαλείας του Γουέστμινστερ, ζητώντας να μάθει τι είχε συμβεί. Πληροφορήθηκε ότι η εταιρεία που ήταν επιφορτισμένη με τη συντήρηση και την άψογη λειτουργία των ρολογιών είχε διαπιστώσει σοβαρή βλάβη στους χάλκινους λεπτοδείκτες, με αποτέλεσμα να κατεβάσει τα ρολόγια απ' τον πύργο και να τα πάει εσπευσμένα στην τεχνική υπηρεσία προκειμένου να τα συντονίσει εκ νέου. Ο υπεύθυνος ασφαλείας είχε λάβει τη διαβεβαίωση ότι τα ρολόγια θα είχαν επιστραφεί στις δώδεκα ακριβώς, ούτως ώστε οι χτύποι της καμπάνας να μεταδοθούν απ' το ραδιόφωνο του BBC, όπως συνέβαινε ανελλιπώς απ' το 1923. Ψέλλισε ότι προσπαθούσε εδώ και κάμποση ώρα να επικοινωνήσει με την εταιρεία, όπως και με τους δύο άντρες που είχε στείλει για συνοδεία, αλλά δεν μπορούσε να βρει κανέναν.
Φίδια έζωσαν τον πρωθυπουργό.
«Πάρε τους άντρες σου κι όσους αστυνομικούς μπορείς και τρέξε να τους βρεις», ούρλιαξε στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.
Οταν, με τα πολλά, οι αστυνομικοί έσπασαν την πόρτα της εταιρείας, βρήκαν τους υπαλλήλους της δεμένους πισθάγκωνα, όπως και τους δύο συνοδούς που είχε στείλει ο υπεύθυνος ασφαλείας. Τους έλυσαν και με κομμένη την ανάσα έμαθαν πως είχαν δεχτεί επίθεση από κουκουλοφόρους. Είπαν ότι τους είχαν αιφνιδιάσει, τους είχαν ακινητοποιήσει χρησιμοποιώντας όπλα, τους είχαν δέσει με επιδέξιες κινήσεις και είχαν εξαφανιστεί παίρνοντας λεία τις πλάκες με τα πολύτιμα ρολόγια.
«Πιθανότατα ήταν οι ίδιοι που με ηλεκτρονικό τρόπο δημιούργησαν τη "βλάβη" στους λεπτοδείκτες», συμπέρανε ο αρχι-ωρολογοποιός. «Αλλιώς πώς ήξεραν ότι θα το φέρναμε εδώ;»
Ολόκληρη η αστυνομική δύναμη του Λονδίνου τέθηκε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Δόθηκε εντολή ν' αποκλειστούν οι έξοδοι απ' την πόλη και στήθηκαν μπλόκα στις κεντρικές αρτηρίες ερευνώντας εξονυχιστικά κάθε μικρού ή μεγάλου κυβισμού όχημα. Οι επικεφαλής της επιχείρησης υπέθεσαν ότι ήταν θέμα χρόνου να βρεθούν τα ρολόγια, τα οποία εκτός από υπερμεγέθη ήταν και υπέρβαρα. Δεν μπορούσε, για παράδειγμα, να τα χώσει κανείς σε μια τσάντα ή σε κάποια βαλίτσα και να περάσει απαρατήρητος. Εκτός κι αν τα έσπαγε σε μικρότερα κομμάτια, αλλά τη φρικαλεότητα αυτή δεν ήθελε να τη σκέφτεται κανείς. Ποιος βάρβαρος θα έσπαγε τέτοια έργα τέχνης;
Οι πρώτες κρίσιμες ώρες κύλησαν βασανιστικά. Αποτέλεσμα μηδέν, παρά την τεράστια κινητοποίηση. Πέρασε το πρώτο εικοσιτετράωρο, πέρασε και το δεύτερο, χωρίς ίχνος των ρολογιών. Οι επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών προέβησαν σε αλλεπάλληλες συσκέψεις και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η κλοπή είχε σχεδιαστεί με προσοχή και είχε εκτελεστεί με ακρίβεια από έμπειρους επαγγελματίες. Τούτο απομάκρυνε την υποψία που είχε αρχικά διατυπωθεί, ότι δηλαδή η κλοπή ήταν έργο εξτρεμιστικής οργάνωσης, ίσως κάποιου πυρήνα από μουσουλμάνους τρομοκράτες που δρούσε εντός της βρετανικής επικράτειας.
Το νέο της κλοπής των ρολογιών διαδόθηκε αμέσως.
«Μας άφησαν τουλάχιστον την καμπάνα», είπαν οι πλέον φλεγματικοί.
Η φράση «είναι σαν το Λονδίνο χωρίς το Μπιγκ Μπεν» έγινε του συρμού στα φόρουμ του Ιντερνετ και στις παρέες των νέων, προκειμένου να καταδειχτεί το μέγεθος της απώλειας κάποιου.
Οι μέρες περνούσαν και το Μπιγκ Μπεν παρέμενε βουβό. Δημιουργήθηκε μείζον ηθικό και συναισθηματικό πρόβλημα, καθώς ο τεράστιος κώδωνας και τα ρολόγια του αποτελούσαν το σήμα κατατεθέν της πόλης. Ρίχτηκε στο τραπέζι η πρόταση ν' αντικατασταθούν τα κλεμμένα ρολόγια από νέα, μέχρι τουλάχιστον να βρεθούν τα αυθεντικά. Κάποιοι ωστόσο θεώρησαν την πρόταση αυτή σαν ομολογία ήττας, καθώς ισχυρίζονταν ότι «ούτε οι Δίδυμοι Πύργοι στη Νέα Υόρκη αντικαταστάθηκαν όταν έπεσαν». Τελικά, ύστερα από μια πολυτάραχη ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο, η πρόταση ν' αντικατασταθούν τα απολεσθέντα ρολόγια απορρίφθηκε.
Στο μεταξύ, άρχισαν να κυκλοφορούν διάφορες φήμες. Ελεγαν ότι πίσω απ' τη ληστεία κρυβόταν ένας τετραπέρατος Ελληνας, ο Θωμάς Ελγινόπουλος, γνωστός ως «λόρδος» για την τρυφηλή ζωή του και τους εκλεπτυσμένους τρόπους του. Ο «λόρδος» είχε κατηγορηθεί στο παρελθόν για σωρεία αδικημάτων, αλλά είχε ξεφύγει απ' τη Δικαιοσύνη ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων. Το ενδιαφέρον ήταν ότι θεωρούσε τον εαυτό του λάτρη της τέχνης και προστάτη των πολιτιστικών μνημείων της ανθρωπότητας, ενώ στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά ένας κοινός απατεώνας. Οι φήμες δεν επιβεβαιώθηκαν, με αποτέλεσμα να ξεθωριάσουν και να μισοξεχαστούν. Δεν πέρασε λίγος καιρός όταν οι φήμες ξαναφούντωσαν, επίμονες αυτή τη φορά. Ελεγαν πως ο Ελγινόπουλος διαπραγματευόταν το πολύτιμο υλικό του με Σαουδάραβες σεΐχηδες, αλλά και με επίσημες κυβερνήσεις. Κάποια στιγμή, μάλιστα, ακούστηκε ότι είχε παραδώσει το «πακέτο» σε άγνωστο αποδέκτη εισπράττοντας ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό και ότι είχε χαθεί απ' την πιάτσα. Ολ' αυτά, βέβαια, δεν ξέφευγαν απ' το επίπεδο της διασποράς φημών.
Τις μέρες εκείνες κάτι περίεργο συνέβη στην Αθήνα. Ενα θεόρατο ορθογώνιο κτίσμα άρχισε να κατασκευάζεται στον χώρο πλάι στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Ξεκίνησε από μια τρύπα μεγάλη σαν ηφαιστειακό κρατήρα και σύντομα μεταβλήθηκε σε πύργο ύψους 107 μέτρων. Το κτίσμα ολοκληρώθηκε σε χρόνο-ρεκόρ με μια προέκταση στην κορυφή που θύμιζε πυραμίδα. Οι περαστικοί είδαν μια καμπάνα βάρους 14 τόνων να μεταφέρεται στο εσωτερικό του και τέσσερις πλάκες με διάμετρο 7,5 μέτρα να τοποθετούνται πλησίον της κορυφής.
Τη στιγμή που οι δείκτες του ρολογιού έδειχναν τη δωδεκάτη μεσημβρινή, ο μεγαλειώδης κώδωνας ήχησε δώδεκα φορές και η δόνησή του μεταδόθηκε σαν χτυποκάρδι στην πόλη. Την επόμενη κιόλας στιγμή άρχισε να ψιλοβρέχει.
Η Αθήνα είχε αποκτήσει το δικό της Μπιγκ Μπεν.
Δε χρειαζόταν να είναι κάποιος ειδικός για να διακρίνει πως τα ρολόγια στον νεόδμητο πύργο των Αθηνών ήταν εκείνα που είχαν κλαπεί λίγο καιρό πριν απ' το Λονδίνο. Το νέο έκανε αμέσως τον γύρο της υφηλίου κι έγινε πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων. Δημοσιογράφοι απ' όλο τον κόσμο μετέδιδαν πυρετωδώς το σημαντικό γεγονός και προέβλεπαν ότι οι σχέσεις των δύο χωρών θα περνούσαν μακρά περίοδο δοκιμασίας.
Φυσικά, η αγγλική κυβέρνηση δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Ο υπουργός Εξωτερικών Μελ Μέρκιουρι -ευθυτενής και όμορφος σαν ηθοποιός- στηλίτευσε απερίφραστα το γεγονός.
«Η κλοπή των ρολογιών απ' το Μπιγκ Μπεν», είπε, «είναι η πλέον αναίσχυντη ιεροσυλία που διαπράχθηκε ποτέ. Καταγγέλλω τον Θωμά Ελγινόπουλο και τους συνεργούς του για τη λεηλασία των βρετανικών μνημείων, αλλά και την ελληνική κυβέρνηση η οποία λειτούργησε ως κλεπταποδόχος. Ενας τρόπος υπάρχει να επανορθωθεί το κακό. Να επιστραφούν τα ρολόγια στην κοιτίδα τους. Σ' αυτό αποσκοπούν οι δικές μας προσπάθειες και των φίλων μας στο εξωτερικό».
Η απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης ήταν λακωνική. «Τα ρολόγια αποκτήθηκαν με νόμιμα μέσα και ανήκουν στη δικαιοδοσία του κράτους».
Πλήθος διανοουμένων απ' την Ελλάδα και την Ευρώπη συντάχθηκε με την ιδέα της επιστροφής των ρολογιών στην πατρίδα τους και συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες υπογραφές. Η απάντηση των ελληνικών αρχών ήταν χαρακτηριστική της υπεροψίας και του κυνισμού που τους διέκρινε.
«Τα ρολόγια δεν αποτελούν εθνικό ζήτημα. Είναι μέρος της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς».
Ο Μελ Μέρκιουρι θεώρησε το χρέος του ιερό κι έθεσε σκοπό της ζωής του να επιστραφούν τα κλεμμένα ρολόγια στη Βρετανία. Οι προσπάθειές του, ωστόσο, κατέληξαν σε αποτυχία. Η άλλη πλευρά ήταν ανυποχώρητη, αταλάντευτη, αδιαπραγμάτευτη. Στο τέλος ο οραματιστής πολιτικός έφυγε απ' τη ζωή με το παράπονο, χωρίς να δει το όνειρό του να πραγματοποιείται.
Πρόσφατα, ως ένδειξη καλής θέλησης, η διευθύντρια επικοινωνίας του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης Αννα Μπόλτογλου δήλωσε με περισσή ευκρίνεια: «Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου είναι διατεθειμένα να δανείσουν τα ρολόγια για τρεις μήνες, αν η εγγλέζικη κυβέρνηση αναγνωρίσει ότι ανήκουν στο Νέο Μουσείο Ακροπόλεως και φροντίσει για την ασφαλή μεταφορά τους».
Η απάντηση που εισέπραξε ήταν ένα κατηγορηματικό «όχι».
* Συγγραφέας. Ζει στην Αθήνα κι εργάζεται στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου
Time to assert and demand the most obvious. This course requires a technological infrastructure, severity of system power, self-identity, sense of debt and responsibility to those who created them and those who fought for them.
Kostas Arkoudeas *
. Those who say that the fatal events occurring with memorable way are usually right. On that day, in London, two events occurred which impressed everyone. First, a yperlampros sun stood in the middle of the sky and the dirty, gray capital began reminds Mediterranean.
Secondly, at twelfth noon, the bell of Big Ben mute. All felt that something was wrong. As the beat of the famous clock coordinated the pulse of the city, was an unprecedented malaise. There were unnecessary delays to public transport, deferrals and cancellations of professional appointments, pugnacity in the behavior of employees, disruption in the crowd of tourists. An unexplained nervousness took the drivers of cars, converted to quarrel and disputes with other drivers and passers-by traffic, making for a while in London to look like a third-world city.
Members stopped the meeting for the rise in prices of liquid fuels and looked aporimenoi the Big Ben from the windows of Parliament.
Mottling.
The spectacle was appalling. The clocks on all four sides of the imposing tower had wings.
Moreover, the prime minister, withdrew from the meeting and contacted the person responsible for security of Westminster, demanding to know what had happened. Informed that the company was responsible for the maintenance and operation of impeccable watches had found serious damage to the copper leptodeiktes, so download the watches from the tower and go quickly in the technical department in order to coordinate again. The security officer had been told that the clocks had just returned to noon, so that the beat of the bell be transmitted by radio to BBC, as was always from the 1923. Mumble here and that he tried several times to contact the company, as the two men had been sent to escort, but could not find anyone.
Snakes ezosan the Prime Minister.
«Take your men and officers who can run and find them», scream on the verge of a crisis of nerve.
Where the lot, the police broke the door of the company, its employees were chained together pisthagkona, and the two escorts who had sent the security officer. They resolved with bated breath that they had learned from koukouloforous accept attack. They said they were surprise, they were fixed using weapons, they were tied with skilful moves and had disappeared, taking with smooth plates precious watches.
«Probably the same that was electronically created the" damage "to leptodeiktes», concluded the initial watchmaker «You know how that will be brought here?»
The entire police force of London was an emergency. Mandate 't exclude exits from the city and put blockades on the main road to thoroughly investigating any small or large vehicle cubic capacity. The head of the company assumed it was a matter of time to find watches, which besides was oversized and overweight. It could, for example, to chosei one in a bag or a suitcase and pass unnoticed. Unless the espage into smaller pieces, but the horror did not want to be thinking. Who will espage barbarian such works of art?
The first critical hours have rolled torturers. Score zero, despite the enormous mobilization. Come the first day, and spent the second, without trace of watches. The head of the secret services have conducted successive meetings and concluded that the theft had been carefully designed and had executed with precision by experienced professionals. This removed the suspicion which had initially expressed that the theft was the work extremist organization, perhaps a core of Muslim terrorists operating within the British territory.
The new theft of watches spread immediately.
«We have left the bell at least», said the most phlegmatic.
The phrase «is like London without Big Ben» was the train on the internet forums and groups of young people, in order to demonstrate the magnitude of a loss.
The days passed and the Big Ben remained silent. A major moral and emotional problems, including the giant Bell and the clocks were a hallmark of the city. Thrown on the table the proposal be replaced stolen watches from new, up to at least be original. Some however considered the proposal as a confession of defeat, and claimed that «neither the twin towers in New York when they were replaced». Eventually, after a turbulent vote in Parliament, the proposal be replaced lost watches rejected.
In the meantime, began to circulate several rumors. Said that behind the robbery, a clever hidden Greek, Tom Elginopoulos, known as «Lord» for luxurious life and the sophisticated ways. The «Lord» was accused in the past for many offenses, but had escaped from the court the absence of evidence. The interest was considered himself the art lover and protector of cultural monuments of humanity, when in fact it was a common crook. The rumors were not confirmed, so faded and misoxechastoun. We spent some time when rumors xanafountosan, persistent this time. Elginopoulos said that the valuable material was negotiating with Saudis Sheikh, and with official governments. At some point, even heard that he had delivered the «package» unknown recipient in levying a not insignificant amount and that was lost from the piatsa. Nevertheless, of course, not outside of the level of spreading rumors.
In those days, something strange happened in Athens. A rectangular building began theorato constructed in space next to New Acropolis Museum. Start from a hole as large volcanic crater, and soon became a tower height 107 meters. The building was completed in record time with an extension at the top which reminded pyramid. The passing saw a bell weighing 14 tons to be moved within the four plates with a diameter of 7.5 meters to be placed near the apex.
While the indicators of the twelfth clock showed noon, the impression Bell sounding twelve times and the vibration of the broadcast as a heartbeat in the city. The next time already began to drizzle.
Athens had acquired its own Big Ben.
You need to be an expert to distinguish that the newly-built tower clocks in Athens were those who had stolen some time ago from London. The new round immediately made the world and became the first issue in news. Journalists from around the world broadcast pyretodos important event and predicted that relations between the two countries will pass a long test period.
Naturally, the British government did not stay with crossed hands. Foreign Minister Mel Merkiouri straight-and-handsome actor as unequivocally denounced the incident.
«The theft of watches from the Big Ben», he said, «is the most shameless sacrilege ever committed. I condemn the Elginopoulo Thomas and accomplices for the British plundered the monuments, but the Greek government, which acted as a fence. One way to remedy the evil. To return the watches to their birthplace. In this aim our efforts and our friends abroad ».
The response of the Greek government was laconic. «Watches acquired by lawful and fall within the jurisdiction of the State».
Numerous intellectuals from Greece and Europe drawn up with the idea of returning the watch at home and collected hundreds of signatures. The Greek authorities' response was typical of the arrogance and cynicism they found.
«The watches are not a national issue. It is part of world cultural heritage ».
The Mel Merkiouri considered the sacred duty and purpose of life set to return the stolen clocks in Britain. These efforts, however, ended in failure. The other side was adamant, firm, non-negotiable. At the end of the visionary politician left his life with the complaint, without seeing his dream take place.
Recently, as a sign of goodwill, the communications director of the New Acropolis Museum Boltoglou Anna said with great clarity: «Members of the Board is willing to lend the clock for three months if the government engleziki recognized as belonging to the New Acropolis Museum and ensure the safe transport ».
The answer I received was a categorical «no».
* Author. He lives in Athens and works at the National Book Center
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου