20.5.09

Ο μύθος του Ερυσίχθονος - The myth of Erysichthonos


Σύμφωνα με αυτόν στην Κνιδία υπήρχε ένα ωραιότατο άλσος με πυκνόφυλλα δέντρα προς τιμήν της Δήμητρας, η οποία το αγαπούσε υπερβολικά. Όμως η ομορφιά του αυτή τράβηξε την προσοχή του Ερυσίχθονος, του βασιλιά της Θεσσαλίας, ο οποίος ήθελε να κτίζει παλάτια στα ωραιότερα μέρη, αδιαφορώντας για την καταστροφή που προκαλούσε η ματαιοδοξία του στη φύση. Έτσι έσπευσε επί τόπου, ακολουθούμενος από είκοσι γιγαντόσωμους υπηρέτες, οι οποίοι άρχισαν να κόβουν τα πανύψηλα δέντρα, αρχίζοντας από μία τεράστια λεύκα που έμοιαζε να φθάνει ως τον ουρανό και κάτω από τα κλαδιά της οποίας έπαιζαν οι νύμφες. Όταν αυτή χτυπήθηκε, έβγαλε έναν πολύ θλιβερό ήχο, που στενοχώρησε βαθιά τη Δήμητρα, γιατί ένιωσε ότι το ιερό της
δέντρο πονεί. Ο Ερυσίχθων, παρά τις συστάσεις της ιέρειας Νικίππης να σταματήσει την κοπή των ιερών δέντρων, συνέχισε τον αφανισμό του δάσους. Η τιμωρία δεν άργησε. Οι θεοί επεμβαίνουν σε κάθε άδικη επίθεση και τιμωρούν αυστηρά εκείνον που αφαιρεί τη ζωή και συγχρόνως καταστρέφει την αρμονία του κόσμου. Έτσι, η θεά Δήμητρα ενέβαλε τρομερή πείνα στον Ερυσίχθονα που δεν μπορούσε να κορεσθεί ούτε με τα πλουσιότερα συμπόσια.
Ο Ερυσίχθων, προσπαθώντας να απαλλαγεί από το φοβερό μαρτύριο,
κατέσφαξε και έφαγε όλα τα ζώα του βασιλείου τους ως και τα ωραιότερα άλογά του, τα οποία χρησιμοποιούσε στους αγώνες, στον πόλεμο ή στο κυνήγι. Δεν λυπήθηκε μάλιστα ούτε την ίδια του την κόρη. την πούλησε για να προμηθευθεί με τα χρήματα φαγητά. Η θεά τον τιμώρησε όπως του άξιζε. Αυτός της κατέστρεψε το δάσος και εκείνη αφάνισε το βασίλειο και τον εαυτό του, χρησιμοποιώντας μάλιστα ως όργανό της τον ίδιο τον ένοχο.Και δεν έφθανε ο λιμός, ήρθε επίσης το φοβερό του τέλος. Ο θάνατος και μάλιστα ο βίαιος, θεωρήθηκε πάντοτε η βαρύτατη των ποινών. Υπάρχουν ποικίλες εκδοχές για τον τρόπο που πέθανε: άλλοι λένε ότι τον κατασπάραξε ένας αγριόχοιρος, άλλοι ότι σκοτώθηκε πέφτοντας από το άλογό του, άλλοι ότι τον χτύπησε θανάσιμα ένας δίσκος και άλλοι ότι στο τέλος κατέφαγε τις ίδιες του τις σάρκες.
Ο τόσο παραστατικός αυτός μύθος, όπως τον σχολιάζει η Μαραγγιανού(1999), φαίνεται σαν μια αλληγορία των σύγχρονων οικολογικών καταστροφών. «Πόσο μοιάζει πράγματι ο άνθρωπος της εποχής μας με τον αρχαίο Βασιλιά! Με την ίδια απερισκεψία καταστρέφουμε το περιβάλλον, εθελοτυφλώντας στις φοβερές συνέπειες του αφανισμού της φύσης, που στρέφονται κυρίως εναντίον μας, μετατρέποντας το φιλικό σύμπαν σε άσπονδο εχθρό. Η τιμωρία της «ύβρεως» της έλλειψης κάθε μέτρου και της ασύστολης κερδοσκοπίας και απληστίας, δεν μπορεί πλέον να αποφευχθεί».

According to this Knidia was in a beautiful grove of trees pyknofylla in honor of Demeter, who loved me too. But the beauty of this caught the attention of Erysichthonos, King of Thessaly, who wanted to build palaces in the finest parts, without regard to the destruction caused by the nature of vanity. So rushed the field, followed by huge twenty servants, who began to cut the tall trees, starting a huge poplar, which seemed to reach as the sky and beneath the branches of which played the nymphs. When it hit, made a very sad sound, deep stenochorise Dimitra because she felt that the sacred tree of ponies. The Erysichthon, despite the recommendations of the priestess Nikippis to stop the cutting of the sacred tree, the continued destruction of forests. The punishment does not slow. The gods intervene in any unfair attack and strictly punish those who cut their lives while destroying the harmony of the worldThus, the goddess Demeter enevale terrible famine in Erysichthona not be saturated with the richest and symposia.
The Erysichthon, trying to escape from the terrible suffering, katesfaxe and ate all the animals of the kingdom as the beautiful horses, which are used in games, in war or hunting. We regretted not even his own daughter. sold to purchase food with money. The goddess of the punished as deserved. He destroyed the forest and that destroy the kingdom and himself, using it as an instrument of the very guilty.
And there was famine, it is also terrible in the end. The death and even violent, always considered the severe penalties. There are various versions of how he died: Others say that the katasparaxe a wild boar, others that killed falling from his horse, that the other struck a fatal disk and others that end in the same katefage of the flesh.
The myth is so graphic, like the comment Marangianou (1999), seems like an allegory of modern ecological disasters. «What really looks the man of our time with the ancient King! By the same recklessness destroy the environment, ethelotyflontas the terrible consequences of the destruction of nature, primarily directed against us, turning in a friendly universe aspondo enemy.
The punishment of «yvreos» lack of any measure and asystolis speculation and greed, can not be avoided ».